به نقل از «قدس آنلاین»

شناخت تا درمان افسردگی کودک و نوجوان + صوت

تاریخ انتشار: ۲۱ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۴۹۴۱۱۸

این اتفاق ممکن است باعث شود حتی هنگام انجام فعالیت‌های مورد علاقه‌شان، احساس شادی نداشته باشند اما اگر این روند پس از مدتی سیر کاهشی پیدا نکند، می‌تواند نگران کننده و مشکوک به افسردگی باشد.

افسردگی همان غم و ناراحتی نیست!

افسردگی یک اختلال خلقی است که باعث می‌شود غم و اندوه و علائم مرتبط با آن پس از یک رویداد سخت، روندی طولانی‌تری نسبت به حد معمول و طبیعی پیدا کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

افسردگی حتی می‌تواند بدون محرک رخ دهد.

کودکان می‌توانند درگیر افسردگی باشند و این موضوع را می‌توان در طول مدت زمان غم آن‌ها متوجه شد که اگر بیش از ۲ هفته زمان ببرد، می‌تواند شک برانگیز باشد.

کودکان و نوجوانان ممکن است همیشه نتوانند احساسات خود را به درستی توصیف کنند یا حتی ممکن است از صحبت کردن درباره احساساتشان با دیگران خودداری کنند. با این حال برخی از علائم افسردگی می‌تواند نشانه بروز این اختلال باشد.

علائم شایع افسردگی در کودکان و نوجوانان

۱_ غمگینی، زودرنجی و بی‌حوصلگی بیش از اندازه

۲_ لذت بخش نبودن فعالیت‌هایی که در گذشته از انجامشان خوشحال می‌شدند

۳_ ترجیح تنهایی به وقت گذرانی با دوستان

۴_ اختلال در خواب

۵_ اختلال در تمرکز

۶_ اختلال در هدف گذاری

۷_ برهم خوردن توازن وزن و خوراک

۸_ کم حرفی و عدم توانایی در برقرار کردن ارتباط چشمی

۹_ صرف زمان بیش از حد در فضای مجازی

۱۰_ عدم انگیزه لازم و کافی برای فعالیت‌های روزمره

۱۱_ احساس بی‌ارزشی

۱۲_ عدم توجه به وضعیت ظاهری

۱۳_ ناامیدی از آینده

۱۴_ درگیری با اعتیاد

افسردگی در نوجوانان چقدر شایع است؟

افسردگی یکی از شایع‌ترین اختلالات در میان کودکان و نوجوانان بوده و میزان آن در سال‌های اخیر افزایش چشمگیری داشته است. طبق نظر کارشناسان این حوزه، حدود ۲ تا ۳ درصد از کودکان ۳ تا ۱۱ سال درگیر اختلال افسردگی هستند. با اینکه آمار ذکر شده مقدار زیادی نیست اما ابتلا کودکان در این سن به افسردگی بسیار نگران کننده است و می‌تواند عواقب جدی را به دنبال داشته باشد.

افسردگی انواع مختلفی دارد و ممکن است در هر فرد، به شکل متفاوتی بروز کند. در ادامه به شرح انواع این اختلال می‌پردازیم:

 ۱_ افسردگی اساسی

متخصصان این حوزه زمانی تشخیص افسردگی اساسی را می‌دهند که حداقل ۵ علامت افسردگی طی ۲ هفته یا بیشتر در فرد دیده شده باشد. این نوع از افسردگی می‌تواند خفیف، متوسط یا شدید باشد اما تمام افراد درگیر با افسردگی اساسی، در مدیریت زندگی روزمره‌شان دچار مشکل هستند.

۲_ افسردگی مداوم

این نوع از افسردگی شدت کمتری دارد و کودکان مبتلا به آن بهتر می‌توانند فعالیت‌های روزانه خود را مدیریت کنند. با این حال باز هم در شرایطی، کنترل محیط را از دست می‌دهند و اغلب احساس غم می‌کنند. معمولا اگر علائم بیش از یک سال طول بکشد، پزشک تشخیص اختلال افسردگی مداوم می‌دهد. کودکان درگیر با این نوع از افسردگی ممکن است همزمان افسردگی اساسی هم داشته باشد.

پس از تایید افسردگی فرزندتان توسط پزشک متخصص، چند کار به عهده والدین است که با انجام آن‌ها می‌توانند به بهبود حال فرزندانشان کمک کنند.

۱_ صحبت کردن با فرزندان

سعی کنید مستقیما با فرزندتان در مورد احساساتشان صحبت کنید و بدون قضاوت حرف‌هایشان را بشنوید. آن‌ها را تشویق کنید تا احساسات درونی‌شان را با شما در میان بگذارند. بیشتر کودکان و نوجوانان علاقه‌ای به مطرح کردن احساساتشان ندارند اما اگر مستقیما با آن‌ها صحبت کنید، ممکن است صادقانه پاسخ دهند. توجه داشته باشید که اگر علائم ذکر شده بیش از ۲ هفته تداوم پیدا کرد، با صرف نظر از آنچه فرزندتان بیان کرده است، باید با پزشک مشورت کنید.

۲_ از متخصص کمک بگیرید

پزشک در مرحله اول می‌تواند به تایید اختلال افسردگی فرزند شما کمک کند. آن‌ها با طرح پرسشنامه‌ها و تکنیک‌هایی متناسب با سن مراجع، متوجه شرایط روحی و احساسات کودک شما می‌شوند و می‌توانند با آن‌ها صحبت کنند. هر ساله افراد ۱۲ تا ۲۱ ساله که درگیر اختلال افسردگی هستند، روانشناسی و غربالگری می‌شوند چرا که امروزه عامل اصلی خودکشی رایج در میان نوجوانان، افسردگی شناخته می‌شود.

۳_ حمایت از فرزندان

با اینکه درمان‌های تجویز شده توسط پزشک تاثیر قابل توجهی در روند بهبود فرزند شما دارد اما در کنار برنامه‌هایی که پزشک دستور داده است، حمایت خانواده نیز تاثیر به سزایی در بهبود عملکرد درمان‌ها دارد چرا که ممکن است طی عمل به تجویزهای پزشک، فرزند شما به سرعت نتیجه نگیرد و از ادامه درمان دست بکشد. در این موقعیت می‌توانید با یادگیری برخی رفتارهای درست، در این فرآیند کمک کننده باشید.

چه کاری از دست والدین برمی‌آید؟

۱_ به فرزندتان شرح دهید که حس ناامیدی از علائم افسردگی است و در عالم واقع وجود ندارد.

۲_ برایش توضیح دهید که بهتر است به جای تمرکز بر نقاط ضعفی که نیاز به تقویت دارد، روی نقاط قوتش تمرکز کند و او را همواره به تداوم این کار تشویق کنید.

۳_ او را تشویق به انجام کارهای خلاقانه، معنادار و فیزیکی کنید.

۴_ آن‌ها را تشویق کنید تا به پوشیدن لباس مناسب، خواب کافی و مصرف غذاهای مغذی توجه کند.

پیشگیری از خودکشی و رعایت نکات ایمنی

برای هر خانواده‌ای، حتی تصور اینکه فرزندشان قصد صدمه زدن به خودش را داشته باشد، بسیار هولناک است. اما اگر فرزند شما احساس افسردگی می‌کند، والدین وظیفه دارند، موارد ایمنی را در خانه رعایت کنند که تا زمان بهبود فرزندشان، از هر گونه آسیب احتمالی جلوگیری شود.

منبع: کودک سالم

ترجمه و صوت: تکتم شریفی نژاد-خبرنگار تحریریه جوان قدس

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: افسردگی کودکان کودکان و نوجوانان اختلال افسردگی افسردگی اساسی فرزند شما

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۴۹۴۱۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اختلال ترس از فراموش شدن چیست؟

به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، بیشتر مردم امیدوارند که عزیزانشان از آنها به نیکی یاد کنند و طبیعی است که گهگاه نگران فراموش شدنشان باشند. اما برای برخی، ترس از فراموش شدن یا نادیده گرفته شدن را می توان به عنوان یک فوبیا در نظر گرفت.

بیشتر بخوانید: تله فوبیا یا اضطراب تلفن چیست؟

آتازاگورافوبیا ترس غیرعادی از به یاد ماندن است. همچنین می تواند شامل ترس از فراموش کردن کسی یا چیزی باشد. اگر ترس شما شامل فراموش شدن توسط یک فرد یا گروه اجتماعی خاص باشد، ممکن است بخشی از یک نوع فوبیای اجتماعی در نظر گرفته شود.

این مقاله به ویژگی‌های ترس از فراموشی و همچنین علل، علائم و گزینه‌های درمانی این فوبیا می‌پردازد.

تعریف ترس از فراموش شدن

آتازاگورافوبیا ترس شدید یا غیرمنطقی از فراموش شدن یا فراموش کردن کسی یا چیزی است؛ همچنین ممکن است شامل ترس از نادیده گرفته شدن یا جایگزین شدن باشد.

در برخی موارد، این وضعیت را می توان بخشی از فوبیای اجتماعی در نظر گرفت. تخمین زده می شود که ۱۵ میلیون آمریکایی با یک فوبیای اجتماعی زندگی می کنند. فوبیای اجتماعی زمانی است که ترس غیرمنطقی از قضاوت یا طرد شدن در یک موقعیت اجتماعی خاص دارید.

افراد مبتلا به آتازاگورافوبیا ممکن است اضطراب، استرس، یا وحشت ناتوان کننده ای را تجربه کنند که فقط به این فکر می کنند که فراموش می شوند. شما همچنین ممکن است علائم فیزیکی اضطراب مانند حالت تهوع، ضربان قلب سریع یا حتی یک حمله پانیک تمام عیار را هنگام مواجهه با ترس خود تجربه کنید.

ترس از فراموش شدن نیز ممکن است با نگرانی های خاص در مورد از دست دادن حافظه، مانند ترس از ابتلا به بیماری آلزایمر یا زوال عقل مرتبط باشد. این ترس ممکن است در حین مراقبت از فردی با این وضعیت ایجاد شود.

علائم آتازاگورافوبیا چیست؟

مانند بسیاری از فوبیاها، ترس از فراموشی می تواند با علائم روحی و جسمی همراه باشد. افراد مبتلا به آتازاگورافوبیا اگر واقعاً در یک موقعیت اجتماعی فراموش شوند یا نادیده گرفته شوند، یا زمانی که با فکر فراموش شدن یا فراموش کردن کسی یا چیزی مواجه شوند، ممکن است علائمی خاص را تجربه کنند.

علائم آتازاگورافوبیا ممکن است شامل موارد زیر باشد:

ترس و اضطراب بیمارگونه زمانی که نادیده گرفته می شوند یا فراموش می شوند یا درک می کنند که ممکن است فراموش شوند.

دلهره و اضطراب شدید فقط به فکر فراموش شدن

اضطراب شدیدی که با خطر واقعی فراموش شدن تناسب ندارد

تجربه احساس فاجعه یا عذاب قریب الوقوع در مواجهه با موقعیتی که نگرانی از دست دادن حافظه یا فراموش نشدن را برمی انگیزد.

حالت تهوع یا ناراحتی شکمی

مشکل در خوابیدن

اجتناب از موقعیت‌های اجتماعی که در آن‌ها احتمال فراموشی یا نادیده گرفته شدن وجود دارد

درد ناشی از تنش در نواحی خاصی از بدن

وحشت زدگی

علل آتازاگورافوبیا چیست؟

فوبیا باعث واکنش استرس فرد می شود که به عنوان پاسخ جنگ یا گریز نیز شناخته می شود. دلایل متعددی وجود دارد که این پاسخ استرس ممکن است با ترس از فراموش شدن ایجاد شود، از جمله:

ژنتیک: ژن‌های خاصی که توسط والدین بیولوژیکی منتقل می‌شوند نقش مهمی در فوبیا و سایر اختلالات اضطرابی دارند.

تجربه یادگیری مشاهده شده: اگر یکی از والدین یا خواهر و برادر از همین موضوع می ترسد، ممکن است فرد یاد گرفته باشد که از فراموش شدن بترسد.

تجربه یادگیری مستقیم: سابقه تروما یا تجربه آسیب زا مانند فراموش شدن، پشت سر گذاشتن یا رها شدن یا از دست دادن والدین یا مراقب می تواند به ترس از فراموش شدن کمک کند.

تجربه یادگیری اطلاعاتی: قرار گرفتن در معرض افرادی که حافظه خود را از دست می دهند، مانند مراقبت از فرد مبتلا به زوال عقل یا آلزایمر، ممکن است منجر به ایجاد ترس از فراموشی شود.

آتازاگورافوبیا چگونه تشخیص داده می شود؟

برای تشخیص آتازاگورافوبیا، یک متخصص سلامت روان به ویرایش پنجم « راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی » (DSM-۵)، کتابچه راهنمای رسمی انجمن روان‌پزشکی آمریکا مراجعه می‌کند.

DSM-۵ آتازاگورافوبیا را به عنوان یک وضعیت سلامت روان نمی شناسد، اما این وضعیت ممکن است به عنوان یک فوبیا خاص واجد شرایط باشد.

این راهنما از معیارهای تشخیصی زیر برای تشخیص فوبیای خاص استفاده می کند:

ترس پایدار است و بیش از شش ماه ادامه دارد.

از ترس به طور فعال اجتناب می شود و تقریباً همیشه باعث اضطراب فوری می شود.

ترس با خطر واقعی موقعیت تناسبی ندارد.

ترس باعث اختلال قابل توجهی در زمینه های اساسی عملکرد، از جمله عملکرد اجتماعی و شغلی می شود.

آتازاگورافوبیا چگونه درمان می شود؟

گزینه های درمانی مختلفی وجود دارد که می تواند به بیمارانی که فوبیا دارند کمک کند. یک متخصص مراقبت های روان یک برنامه درمانی بر اساس علائمی که ارائه می دهید ایجاد می کند.

برخی از گزینه های درمانی مورد استفاده برای رفع ترس از فراموشی ممکن است عبارتند از:

درمان شناختی رفتاری (CBT): این یک نوع گفتگو درمانی است که شامل تغییر افکار و رفتارهای فرد می شود. این به افراد کمک می کند تا یاد بگیرند که الگوهای تفکر ناسازگار (مشکل ساز) و رفتارهای مرتبط با فوبیای خاص خود را بهتر شناسایی و تغییر دهند. CBT یک درمان خط اول برای اختلالات اضطرابی در نظر گرفته می شود.

مواجهه درمانی: این درمان برای سال ها درمان اولیه برای فوبیا بوده است. به طور کلی شامل قرار دادن تدریجی یک فرد در معرض فوبیا به روشی ایمن برای کاهش اجتناب و کاهش ترس در طول زمان است.

میانجیگری ذهن آگاهی: این یک نوع تمرین مراقبه است که بر حضور کامل در لحظه فعلی تمرکز دارد. می تواند به شما در مدیریت سطوح اضطراب و ترس کمک کند.

دارو: گاهی اوقات از داروها برای کاهش علائم اضطراب که بخشی از فوبیا هستند، یا اگر همزمان علائم افسردگی یا یک اختلال اضطرابی اضافی وجود داشته باشد، استفاده می شود. داروها ممکن است شامل داروهای ضد اضطراب یا ضد افسردگی باشند.

خلاصه

ترس از فراموش شدن را آتازاگورافوبیا می نامند؛ وقتی فردی به این وضعیت مبتلا می شود، ترس شدیدی از فراموش شدن یا به یاد نیاوردن کسی یا چیزی وجود دارد. گزینه های درمانی مانند تکنیک های ذهن آگاهی، درمان شناختی رفتاری و دارو وجود دارد. کار با یک متخصص مراقبت های روان دارای مجوز می تواند به شما در مدیریت این وضعیت کمک کند.

منبع: سلامت نیوز

انتهای پیام/

کد خبر: 1228756 برچسب‌ها روان شناسی